Do Nowej Rzeki jak niegdyś nazywano Dąbki, przybył w 1266 r. książę gdański Świętopełk II aby nadać klasztorowi cystersów w pobliskim Bukowie Morskim kilka okolicznych wsi. 
W 1493 r. Bogusław X nakazał rozgraniczyć osadę
z Bobolinem wzdłuż kanału Lychów, oznaczając miedzę czterema kamieniami. Mieszkańcy Dąbek nie posiadali gruntów nadających się do uprawy, dlatego też płacili czynsz dzierżawny za możliwość połowu ryb w jeziorze Bukowo. Dawne rejestry mówią również o istnieniu przy trakcie handlowym z Ustki do Koszalina karczmy, której właściciele prowadzili handel z kupcami szczecińskimi i gdańskimi.

Kariera Dąbek jako miejscowości pełniącej funkcję uzdrowiska i kąpieliska nadmorskiego rozpoczęła się na początku XX w. Przybywało coraz więcej letników, wydawane były prospekty z informacjami o kwaterach prywatnych jednak mieszkańcy wsi utrzymywali się nadal przede wszystkim
z rybołówstwa.
Tuż przed ostatnią wojną funkcjonowało tu sanatorium należące do berlińskiej kasy chorych.
Dynamiczny rozwój Dąbek w drugiej połowie
XX w. przekształcił sporą osadę rybacką zabudowaną szachulcowymi chatami w znane kąpielisko morskie. 

Od 1989 r. z dużym powodzeniem leczone są tutaj dzieci w różnym wieku, które przebywają na kuracji najczęściej pod opieką swoich matek.
Po wielu latach starań działalność sanatoryjna w Dąbkach uwieńczona została we wrześniu 2007 r. nadaniem miejscowości statusu najmłodszego w Polsce, 44 uzdrowiska.